Επέστρεψαν…

της Κύας Τζήμου Εικόνες: Χριστίνα Παρασκευοπούλου

Μέσα Σεπτέμβρη εθεάθησαν σε κεντρικούς δρόμους της πόλης, Σαν να τους άφησε στο κέντρο της Θεσσαλονίκης μια χρονομηχανή. Η αλήθεια είναι ότι οι δέκα ξυρισμένοι μοναχοί με τα πορτοκαλί ρούχα έφτασαν στην πόλη με λεωφορείο από τη Βαλτική και μιλούσαν αγγλικά. Αυτό που έκαναν εκτός από το να περιφέρονται ήταν να πουλάνε και cd με τη μουσική τους και τις ψαλμωδίες.

Για τους νεότερους το θέαμα δεν είναι καθόλου οικείο. Στις αρχές της δεκαετίας του 80 αντίθετα κυκλοφορούσαν πολύ συχνά ομάδες αυτής της θρησκείας (τη λένε και αίρεση) στους δρόμους της Αθήνας κυρίως. Τους ξεχώριζες από τους πορτοκαλί χιτώνες και τις επαναλαμβανόμενες ψαλμωδίες. Πληροφοριακά,1728 φορές είναι η απαιτούμενη επανάληψη της προσευχής: Χάρε Κρίσνα, Χάρε Κρίσνα, Κρίσνα Κρίσνα, Χάρε Χάρε, Χάρε Ράμα, Χάρε Ράμα, Ράμα Ράμα, Χάρε Χάρε. Και ναι το μέτρημα γίνεται κι εδώ με κομποσκοίνι. Το δικό τους λέγεται τζάπα και αποτελείται από 108 μικρές χάντρες και μια μεγάλη, τη κορυφαία χάντρα. Ξεκινάς λοιπόν τα Χάρε Κρίσνα σου και πρέπει να φέρεις 16 βόλτες το τζάπα (γιατί έτσι).

Θα μπορούσες να τους πεις γραφικούς και χαριτωμένους και γενικά δεν είχαν προστριβές με τον κόσμο που αρχικά τους κοιτούσε σαν αξιοπερίεργο μέχρι που οι πιστοί χριστιανοί άρχισαν να εκνευρίζονται μ΄αυτούς τους περίεργους τύπους που μάλλον έπαιρναν ναρκωτικά και έκαναν σεξουαλικά όργια (συνήθως ως γνωστό αυτό κάνουν οι μη χριστιανοί). Καθώς όμως φαίνεται πως πολλοί νέοι άνθρωποι αποφάσισαν να ασπαστούν τα πιστεύω τους, η υπόθεση έφτασε μέχρι τα δικαστήρια από πανικοβλημένους γονείς που ζητούσαν παραδειγματική τιμωρία για προσηλυτισμό.

Η μορφή των οπαδών του Κρίσνα θύμιζε ινδουιστές μοναχούς, αλλά δεν ήταν ασιάτες. Συνήθως ήταν Ευρωπαίοι και Έλληνες που είχαν μυηθεί σ΄αυτήν τη φιλοσοφία. Οι έλληνες επικεφαλής αυτής της αίρεσης, Κωνσταντίνος Πρίμης, Μιχάλης Γκίτσης και Δημήτρης Ορφανός μηνύθηκαν για απαγωγή και προσηλυτισμό με τις κατηγορίες να γίνονται ακόμα πιο βαριές αφού γονείς μάρτυρες κατηγορίας έλεγαν πως χορηγούσαν σε νέα παιδιά ναρκωτικά και τους έκαναν πλύση εγκεφάλου. Οι κατηγορίες δεν οδήγησαν πουθενά και τίποτα δεν αποδείχθηκε, αλλά σιγά σιγά μπροστά στην κατακραυγή της χριστιανικής κοινότητας, οι πορτοκαλί φιγούρες εξαφανίστηκαν από τις ελληνικές πόλεις. Η ιστορία με τους Κρίσνα κράτησε μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Σταδιακά, τα γραφεία τους έκλεισαν και οι πιστοί με τα πορτοκαλί ρούχα σταμάτησαν να κυκλοφορούν στους δρόμους.

Info:

Κρίσνα είναι ένα από τα αναρίθμητα ονόματα του Υπέρτατου Όντος. Σημαίνει «άπειρα ελκυστικός». Ο Θεός λέγεται επίσης και Ράμα που στα σανσκριτικά σημαίνει «η πηγή της ανώτερης απόλαυσης». Το ψάλσιμο Χάρε Κρίσνα είναι ο άμεσος τρόπος προσέγγισης στον Κρίσνα Η λέξη «Χάρε» αναφέρεται στην εσωτερική ενέργεια του Κρίσνα. Οι οπαδοί του Κρίσνα αποτελούν ένα κομμάτι των Ινδουιστών και η θρησκεία τους λέγεται Βαϊσναβισμός αφού δέχεται ως Θεό τον Βίσνου ή Κρίσνα.

Σύμφωνα με το βιβλίο της χρονιάς του 1996, της εγκυκλοπαίδειας Britannica, οι Βαϊσνάβα αποτελούν το 70% των 800 εκατομμυρίων Ινδουιστών. Σύμφωνα με τον Βαϊσναβισμό, το σανάτανα-ντάρμα, δηλαδή η αιώνια ασχολία όλων των ζωντανών όντων, είναι να υπηρετούν τον Υπέρτατο Κύριο. Ο Βαϊσναβισμός, όντας κλάδος του Ινδουισμού, θεωρείται επίσης από τους οπαδούς του αιώνιος, και επομένως δεν έχει αρχή. Η ιστορία του Βαϊσναβισμού έξω από την Ινδία είχε προβλεφθεί για πρώτη φορά πριν από 500 χρόνια από τον Σρι Τσαϊτάνια Μαχαπραμπού, τον οποίον οι Βαϊσνάβα θεωρούν ενσάρκωση του Κρίσνα. Προέβλεψε ότι σε κάθε πόλη και χωριό του κόσμου θα ψάλλονται τα ονόματα του Κρίσνα.

Η πρόβλεψη αυτή επαναλήφθηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα από τον Βαϊσνάβα άγιο Μπακτιβινόντ Τακούρ, ο οποίος διακήρυξε ότι ερχόταν σύντομα ο καιρός που «οι Ρώσοι, οι Ευρωπαίοι, οι Αμερικανοί και όλοι οι άλλοι μαζί θα τραγουδούν τα ονόματα του Χαρί, δηλαδή του Κρίσνα.» Αυτή η πρόβλεψη άρχισε να πραγματοποιείται όταν ο γιος του Μπακτιβινόντ, ο Σρίλα Μπακτισιντάντα Σαρασβάτι Τακούρ, έδωσε εντολή στον μαθητή του Σρίλα Μπακτιβεντάντα Σουάμι Πραμπουπάντα να διαδώσει τον Βαϊσναβισμό στις χώρες της Δύσης. Το 1965, σε ηλικία εξήντα εννέα ετών, ο Σρίλα Πραμπουπάντα ξεκίνησε από την Καλκούτα της Ινδίας για την Αμερική σ’ένα φορτηγό πλοίο.

Έφθασε στην Αμερική, στην ηλικία των εβδομήντα, μόνο με σαράντα ρουπίες και τον διακαή πόθο να φέρει σε πέρας τις εντολές του δασκάλου του. Σύντομα άρχισε να προσελκύει ενδιαφερόμενους μαθητές, και το 1966 ίδρυσε την ISKCON στη Νέα Υόρκη. Κατά τη δεκαετία που ακολούθησε, ίδρυσε 108 ναούς στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου και έκανε χιλιάδες μαθητές κάθε φυλής και ηλικίας να ψέλνουν το άγιο όνομα του Κρίσνα.